Zatoka srebrnych piasków

Delta Północy

~Kiba przytulił się do wilczycy. Było mu tak dobrze, ale upalny dzień dawał mu się we znaki. -To co teraz może popływamy ? -Zapytał. Ledwo co zrobił krok a już leżał na plaży. Oh, zapomniał o łapie parzcież jeszcze nie może na nią stawać...

Delta Wschodu

Venus tylko podbiegła do niego, i pomogła mu wstać. Godzinami mogła patrzeć w jego oczy. Może nawet i dniami.
-Pomóc Ci?-zapytała.
Domyślała się ze odpowiedź będzie brzmiała: "Nie, sam sobie poradzę" ale postanowiła spróbować.

Delta Północy

~Kiba był zdziwiony.- Jeśli chcesz to możesz mi pomóc. -Biały wilk wstał. Kulejąc dobiegł do wody i wskoczył ostrożnie. Mimo to zrobił wielki plusk.- Idziesz ? -Wilk zanurkował na dłuższy czas.

Delta Wschodu

Venus wzruszyła ramionami, rozpędziła się i wylądowała w wodzie. Płynęła pod powierzchnią, schodząc coraz bliżej dna. Dostrzegła na nim błysk.

Delta Północy

~Kiba zanurkował. Pod wodą świat wyglądał o wiele inaczej, lecz to był jego żywioł. Dlatego iż czasem kiedy wilk był bardzo, ale to bardzo mocno skupiony jego oczy błyszczały. Ale nie dziś, biały wilk miał za to kolejną dziwną wizję. Wizja ta była niezmiernie długa. Wilkowi zaczynało brakować powietrza, ale nie mógł się od tej wizji uwolnić. Na szczęście uderzył łbem o skałę i wizja się przerwała. Kiba wynurzył się na powierzchnie. -AAA ! Wnet wykrzyknął z całej siły. To było przerażające. Wilk stał jak wryty, zbladł bardzo a na jego pysku gościła przerażona mina. Bał się nie wiedział co ma robić. Wyszedł więc na piasek i skulił się. Po uderzeniu w głowę na czole białego wilka spływała jasnoczerwona krew. Teraz nie dość że wypływała ona z łapy to jeszcze to. Kiba nie czuł się najlepiej. W jego oczach były teraz zapisane tylko te najgorsze wspomnienia.

Delta Wschodu

Venus wyszła na plażę ze złota moneta w pysku, ale wnet ją wypuściła gdy zobaczyła Kibę. Podbiegła do niego, i zaczęła trącać go nosem.

Delta Północy

~Kiba popatrzał na Venus. Nie chciał się odzywać brakowało mu jakiej kolwiek chęci życia. Bardzo cierpiał w jego głowie krążyła wizja po części odbijająca się w jego oczach. Nie reagował na uwagi wilczycy.

Dorosły

Bleach wkroczył do zatoki. Kiedy nieopodal spostrzegł doń dwie postacie, białą i czarną, od razu do głowy uderzyła mu myśl; Venus i Kiba. Przyśpieszył kroku. Jego liche pazury biły piasek, a stopy się w niego zapadały. Blady blask złotej tarczy słońca oświetlał wilka, gdy dotarł do zgromadzonych. Spostrzegł nie głęboką, aczkolwiek na pewno bolącą ranę na łbie Kiby. Przyjrzał się dokładniej, i rzekł; -Pomóc wam? Znam się trochę na medycynie.

Delta Wschodu

(Bleach, zaraziłeś mnie ta mową xD)
W oczach Venus zaiskrzyły promyki nadziei, iskrzące ledwo jak płomień świecy. Jej ślepia drżały lekko, gotowe wypuścić potoki słonych łez w każdej chwili.
-Gggdybyś móggggł....
Cichy, niski głos, prawie pisk wydobył się z jej gardła.

Delta Północy

~Kiba podniósł wzrok nie podnosząc głowy. - Mam ważniejszy problem niż rana na łbie. Nic mi nie jest, tylko...- I tutaj mowę białego wilka przerwała kolejna wizja. Jego oczy znów nabrały złotego koloru. Wilk wstał i mocno potrząsnął łbem. - A...Muszę się od tego uwolnić za wszelką cenę w przeciwnym razie rozwali mi łeb ! - Kiba nie wytrzymał ani chwili dłużej. Wykrzyczał te słowa i udał się w biegu do wody. Zamoczył się cały po czym podszedł do wilczycy.

Delta Wschodu

Venus spojrzała na niego.
-Kiba, daj sobie pomóc
Wilczyca bardzo się o niego martwiła. W prawdzie zbytnio nie znała Bleacha, ale był z jej watahy. Poza tym, Kiba go poznawał.

Dorosły

Bleach tylko przyglądał się z boku. Oni nie znają jego sekretów. Nie prędko miał zamiar je odkryć. Chciał pozostać postacią choć trochę tajemniczą

Delta Północy

~Kiba nie był aż taki naiwny, lecz tutaj nie pokazał się błyskotliwością. - Nic mi nie jest. Jak zostałem postrzelony to sam się pozbierałem, a była to okrutna rana. A wy boicie się że coś mi się stanie od małej ranki ? -Biały wilk nie mógł tego zrozumieć, na Jasper wszystko było inne niż znał. -Wenus. Dlaczego aż tak się o mnie boisz ? Blicz. Mimo że jesteś moim najlepszym przyjacielem podobnie jak Wenus, nie możesz się aż tak o mnie martwić. Zrozumcie są takie chwile gdzie potrzebuje waszej pomocy, ale są też takie chwile gdzie muszę poradzić sobie sam. - Wilk nie mógł uwierzyć własnym słowom gdzie po raz pierwszy mówił tą część prawdy. - Teraz jestem zagubiony w tym świecie i jedyne czego mi do szczęście potrzeba to waszej przyjaźni. - Kiba miał szczęście że ma takich przyjaciół, i po raz pierwszy zdał sobie sprawę że to właśnie dla nich żyje. Już nie dla siostry, nie dla siebie, dla przyjaźni. To dla niej poświęcił by życie.

Dorosły

Bleach tylko wzruszył ramionami. Przypomniało mu się coś "Dwoje dobrze, ale trzech to już tłum" wiec postanowił sobie pójść. Na pożegnanie zza obroży wyjął tylko bandaż, już lekko zdarty.
-Kiedyś się przyda
Strzepał piach z futra i sobie poszedł.

Delta Wschodu

Venus łyknęła okiem za Bleachem, i schyliła się po leżący na piasku bandaż. Podniosła go. Zawinęła Kibie pysk, i rzekła;
-Już późno. Idę się zdrzemnąć.
Przeszła parę kroków do pobliskiej skały, zwinęła się w kłębek, i zamknęła oczy.