Łąka fiołków

Dorastający, MG

// Spoko, domyśliłem się C: Teraz przedłuż ten post przed chwilą, bo jak cię admini drową. Znaczy, króciutki pości, za krótki. \\

Znów drgnął. Głos, rzadko ktoś do niego mówił. Mimowoli jego pazury zagłębiły się w ziemię, jakby nie chciały pozwolić mu iść. Jego ciało drżało, wpatrywał się w mówiącego. I nic nie mógł zrobić. Jedna z jego łap przesunęła się w stronę wilka. Przestawił drugą. Nic więcej, nie mógł nawet patrzeć prosto w oczy wilka. Ani nawet szczeniaka...

Szczeniak

-Czy tak strasznie wyglądam?
Powiedziała Kajla ze śmiechem i lekką nutką oburzenia.Uśmiechnęła się szeroko.Nabrała powietrza dmuchnęła w dmuchawca ,którego nasiona pognały w stronę Kennego.Jescze raz uśmiechnęła się i z radością padła na fiołki.Gdy się w końcu podniosła powiedziala:
-Nie lubisz mnie?
Zapytała się smutnym głosem samiczka.
-Tak rzadko ktoś mówi do ciebie miło?
W końcu była mała ,nie rozumiała dorosłych.

Gamma Północy

-No weź no nie bądz zły!Chyba ,że niechcesz ja nie będę cie zmuszac.Tylko Kajli będzie smutno Sad

...Rozumiem ,że nie za bardzo ktos dociebie mówi ,ale jeszcze nie widziałem żeby ktoś tak drzał Laughing

.Będzie fajnie poganiamy sie. Wink

Prubowal zachecic samca do wspulnej zabawy.Widział ,że samiec nie zabardzo ma chęc zabawy ,ale postanowił zaryzykowac.

Szczeniak

-Spiąca jestem.
Powiedziała Kajla.
-Ide na drzemkę niedługo wrócę.
I śpiącym krokiem odeszła od zgromadzenia.

Dorastający, MG

Jego łeb zwisał smętnie, w szyi coś cicho trzasnęło. Jak miło... Kenny lubił ten dźwięk... Jednak nie mógł się skupić na rozmyślaniach, które tak bardzo kochał. Czuł się teraz jakby jego własne łapy, już nie były jego częścią. A może to tylko królicze serce? Minęła sekunda, podczas niej przez jego ciało przebiegł dziwny dreszcz, ból... Czuł się jakby poraził go prąd. W następnej sekundzie już gnał przed siebie, niemal na oślep.

z.t

Delta Wschodu

Wtedy wadera zdała sobie sprawę z czynu. Tak działa jej mechanizm, gdy z rozmyślań wyrwie ja nietypowa sytuacja. Stanęła w bezruchu dysząc, bo nagle poczuła jakby ukłucie w dawno zastygłym sercu. Podniosła jedną z łap, i ocierając napływające do oczy łzy. Przed nosem przemknęły jej obrazy z dzieciństwa. Ale to ona sama z niego zrezygnowała. Odbiegła kawałek i schowała się w trawie. Była speszona i nie wiedziała co począć. Chwilę potem wstała, i chwiejnym, nieco nieśmiałym krokiem ruszyła w stronę szczeniaka. zniżyła pozycje, podkuliła ogon, i zaskomlała cicho:
-Wybacz...
Po czym szybkim truchtem odbiegła, by nie okazać swej słabości, która zżerała ją od środka. Przysiadła w trawie, smętnie zwiesiła łeb, i patrzyła na swoje łapy, na które od czasu do czasu spadały łzy...

Szczeniak

-Nic nie szkodzi.
Powiedziała uśmiechnięta.Podbiegła do samicy ryzykując kolejną krzywdę ale mimo to łapą otarła łzy samicy.
-Nie płacz...Niechciałam cie posmucic...
Jeszcze raz się uśmiechnęła.Zauważyła dmuchawca.Zerwala go i dmuchnęła w strąne wilczycy.
-Widznisz tamten kwiatek?Zaraz na niego wskocze.
I wskoczyła.Niestety motyl przefruną obok niej.Jak go nie zaczne gonic to będzie chora.Zaczeła za nim biegac.
-Ak Ak Ak!
Było słyszec trzaskac jej mleczaków.Szczenie tak biegało i biegało...Chyba czekala aż się zmęczy.

Szczeniak

Szczenię przybiegło na miejsce. Zaczęło biegać i skakać radośnie. Biegało z ogonem, dreptało wśród traw. Aż chce się żyć! Nagle zobaczyło na swojej drodze małą wilczycę. Bawiła się. Okami przyglądał się jej z zaciekawieniem, przestępując z łapki na łapkę, jakby czekając. W końcu się odważył i podszedł do niej.
-Jestem Okami, a ty?-przy pytaniu wyszczerzył białe kiełki w uśmiechu.

Szczeniak

Uśmiechnięta Kajla wreszcie spodkała uwieśnika.Staneła w rozkroku.
-Ja Kajla.Widziałeś tego motyla!Prawie go miałam!Jak się tu znalazłeś?Dawno przybyłes do tej krainy?
W głowie szczeniaka kłębiło się miliony pytań a oczy aż błyszczały ze szczenścia.Tak dawno nie spodkała żadnego szczeniaka.Bardzo chciała miec przyjaciela

Szczeniak

Okami spojrzał na wilczycę.
-Uciekłem przed ludźmi jakiś czas temu, i teraz jestem tu...
Szczenię uniosło wzrok do góry szukając czegoś. Promień słoneczny oślepił go na chwilę, a przed jego oczami ukazała się niebiesko-zielona plamka. Zaczął ją gonić, ale ona biegła cały czas przed nim. W końcu zniknęła.
-Połapiemy motyle? Tam jest jeden!
Okami kłapnął zębami łapiąc przy tym owada. Potem podał go Kajli.
-Proszę!-odrzekł zadowolony i pobiegł po kolejnego motyla.

Szczeniak

-Dziękuje!A tam jeszcze jeden!
Wilcządko ganiało motyla jednak ten ulecial wysoko.
-No wracaj!
Krzyczała ,ale motyl nie wracał.Goraco coś?Idziemy nad zatokę?Tam jest chłodna woda i niema nikogo więc nie będziemy przeskadzac.Idziesz?
Spytała Kajla.Chce zaprosic go do swojego ulubionego miejsca.Jeszcze ma tyle pytan...

z.t

Szczeniak

Okami z motylem w pyszczku uśmiechnął się.
-Jhasnhe!-odparł.
Wypluł zdobycz, i zawył szczęśliwie że ma przyjaciela już pierwszego dnia.
-Choć! Szybko!
Wilczątko przyjęło postawę jakby się rozciągało, i dało wejść gąsienicy na nos, po czym oburzone ją zrzuciło. Następnie Okami zaczął gnać przez łąkę w kierunku zatok, krzycząc imię przyjaciółki.

[z.t]

Szczeniak

-To ja biegne kto pierwszy!
I Kajla jak nigdy do tąd pobnala szybko jak piorun do Zatoki Rafy
Koralowej.Lubiła Okamiego.

Szczeniak

Mały Okami przydreptał w to miejsce, by się pobawić. Nikogo nie było, wie postanowił zaczekać. Jednak z powodu nudy, zaczął atakować kwiaty, motyle i wszelkie zwierzaki które aktualnie były na łące. Kiedy mu się to znudziło, zaczął skradać się wśród roślin. Teraz był "najwspanialszym myśliwym watahy", i ruszał na polowanie. Zaatakował łodygę kwiatu i wyrwał go, udając że to królik. Był z siebie dumny, wiec wypiął pierś i wyszczerzył kiełki. Musiało to wyglądać komicznie!

Dorosły

Na łąkę przyszła Tamashi. Zauważyła bawiącego się szczeniaka, więc postanowiła z nim porozmawiać
- Cześć mały, jak cię zwą? - Zapytała zaciekawiona wilczyca.