Zatoka Błękitnej Wody

Dorastający, MG

Mała zatoczka ukryta jest wśród skał. Woda w niej jest jasnobłękitna. Pływają w niej ryby a spokój w wodzie wydaje się nie zmącony. Wejście do zatoczki od strony morza zakrywa rafa koralowa. Przez środek wody biegnie ni to most ni to naturalna ściana z białych kamieni. Dno zatoki pokrywa złoty piach.

Delta Wschodu

Wilczyca podeszła do wody, a przejrzawszy się w niej westchnęła cicho, po czym mruknęła:
Życie jest do bani, jak ktoś jest pesymistą. Ale są takie momenty, kiedy dobrze jest być tym ponurachą. Bo przecież dla nich zawsze może być gorzej, i specjalnie się tym nie przejmują. A realiści i optymiści to się wtedy użalają gorzej, niż wszyscy pesymiści razem wzięci!

Dorosły

Czoti spokojnie, z raczej smutnawą miną usiadła nad brzegiem. Rozmyślała o czymś. Czekała na Zazadjiego. Usłyszała szelest, lecz nie obejrzała się. Wiedziała, że to on.

Gamma Północy

Łapy Zazadjiego zakopywały się w piasku.
-O Czoti.Witaj.
Powiedział i lizną ja w nos.
-O czym ta debata?
Zapytał żartobliwie.Usiadł obok Czoti.Nagle śreśc stanęła dęba.
-O robak!
Powiedział i zdia z łapy małego ledwie widocznego robaczka.
-Nie wchoc na wilki bo cię zmiażdżą!
Powiedział i odstawił go na piasku.Czekał na odpowiedź.

Dorosły

-Chciałam z tobą porozmawiać, to coś o...zresztą zaraz się dowiesz.-powiedziała z trochę smutnawą miną, przytuliła się przez chwilę po czym zaczęła:
-Jak już wiesz, Artemis-warknęła-trochę się na mnie i Kanę uwzięła. Dlatego teraz,-przystanęła-Achh..., martwię się, że mnie albo jej może tu zabraknąć, dlatego chciałam z tobą to omówić.-Liznęła Zazadjiego po pyszczku i przytuliła się.-Pamietaj, że nawet jak mnie tu już nie będzie, to zawsze będę Cię kochać.
W pewnej chwili łza wyleciała jej z oka.

Gamma Północy

Zazadji był dobrej myśli, nigdy się nie poddawał.
-Nie mów tak!Nic się nie stanie.To ze mną prędzej...
Powiedział...łza...z lewego oka...Z tego są one najwierniejsze.
-Jestem...Już dużo przeżyłem...I pamiętaj ,że będę cię bronił aż mi sił starczy...Ten cień...On cie musi zostawic...Żadna moja księga tego nie wyjaśni...
Mówił z trudem.W końcu staną.
-Już o tym nie mówmy...Kiedyś ci to powiem...Nie proś...Przyjdzie czas...
Miał tajemnice...Skrywał ja głęboko w sercu...
-Uważaj na siebie a nic ci się nie stanie...Ja...Sił mi ubywa...Chęci...Jak długo będę mógł cię bronic...Nie wiem...
Fale delikatnie obmywały piasek.Zazadji podniósł się...Wyglądał jakby czekał na fale.Nagle na piasku znalazła się muszla.
-Mówiłem żebyś się tu nie kręcił!
Zawarczał srogo.Z muszli wyszedł ślimak ,spojrzał na Zazadjiego.
-No już!Uciekaj!
Ślimak powoli osuwał się w stronę skały.
-Już trzeci raz mu mowie żeby siedział gdzieś w lesie!
Zdenerwował się...

Dorosły

-Jesteś taki kochany...-powiedziała i obtarła łzę. Spojrzała na odchodzącego ślimaka.
-Co to za ślimak?-zapytała z ciekawością.

Gamma Północy

Zazadji dobrze znał tego ślimaka.Kręcił się tutaj i zawsze Zazadji musiał go bronic ,to przed ptakiem, to przed innym wilkiem.
-Taki jeden...Tyle razy mówiłem żeby był gdzieś ,gdzie go nic nie zje!Sam nie jestem pewny czy mnie rozumie...W każdym bądź razie w końcu go coś zje!
Mówił trochę zdenerwowany.Jego oko zaczęło krwawic.
-Ał!
Tylko zaskomlał i wypłukał chory narząd.
-Widzisz! Nie dość ,że rozmawiam z ślimakami to mam chore oko...Ja to w ogóle jestem chory!
Wyzywał sam na siebie.
-No...Naprawdę jestem chory...Mam...Nie!Przyjdzie czas...

Delta Wschodu

Venus przydreptała na plażę, zostawiając na piasku małe ślady krwi. Zagłębienia po połamanych muszlach jeszcze nie zdążyły się zagoić, a wilczyca się nie oszczędzała. Od razu gdy przybyła, dostrzegła Zazadjego. Cofnęła się dwa kroki. Nie lubiła go. Był zbyt, romantyczny, miły... Ale może być ciekawie!
-Dzień dobry, szanownemu państwu!-zaśmiała się głupio-Jak się państwo miewacie? Bo widzę że prowadzicie inteligentną konwersację ze ślimakiem...

Dorastający

Kala szła i rozmyślała.Wędrowała tak przez plażę i naglę zauważyła trzy wilki.
-O witam!
Powiedziała i spenetrowała wzrokiem gromadkę.Zatrzymała się na wilczycy.Te same włosy ,ta sama spirala pod okiem, klapnięte ucho...Wilczycy odebrało mowę.
-Ki...kim ty jesteś?!
Zapytała przestraszona.
-Hologram czy co?Ja tu żadnego lustra nie widzę!
Dziwiła się.Tak podobna wilczyca do niej.Jak sobowtór stała przednią.
-Ja..a..Mam na imię Kala.I niedawno przybyłam do tej krainy.Zauważyłaś ,że jesteśmy do siebie piorunująco podobne?

Dorosły

Czoti oderwała się od rozmowy, by obejrzeć się. Zatkało ją. Dlaczego? Kogo by nie zatkało widząc osobę, która ma te same cechy co ty? Przez chwilę zastanawiała się, czy to Kana? Nie, to nie ona, to Kala. Zaraz, Kala? To jak Kana, tylko różnica tkwi w jednej literze. Czyżby Czoti miała jeszcze jedną siostrę? Kto wie?
-Jestem...Czootii.-powiedziała niepewnie. Spojrzała w oczy wilczycy.

Dorastający

-Witaj-odparła nieco zdziwiona.Przez chwile wilczyce patrzyły sobie przeszywająco w oczy i zamarły w milczeniu.Po kilku minutach zdruzgotana Kala wydała z siebie głos:
-Czy nie wydaj ci się że jesteśmy do siebie przerażająco podobne?-Po wypowiedzeniu tych słów znów zrobiło się cicho...

Dorosły

Po krótkiej ciszy odparła:
-No..., rzeczywiście.-Przeleciała wzrokiem Kale po czym dokończyła-Masz jkaś siostrę czy coś?-spytała.

Dorastający

-No...N...Ni..E..Nie!Nic o tym mi nie wiadomo.
Kala była bliska zemdlenia wypowiadając to zdanie bo przecież nie na odzień nie spotyka się wilka tak do siebie podobnego...Nie mogła już ustać na łapach więc powoli usiadła i nadal wpatrywała się w Czoti jak zahipnotyzowana.

Dorosły

Czoti obejrzała się na chwilę (z otwartą gębą) na Zazadjego, po czym rzekła-Czy znasz Kanę?-Przymknęła pysk i oczekiwała na odpowiedź podniecona i trochę zagubiona.